İşte Budur!!

  Uzuuuun zaman sonra hayatının bir düzene girmesi nasıl bir histir bilir misin sen? Anlatması cidden zor bir psikoloji,öyle bir hafiflik ki bu.. Şu yağ reklamında uçan küçük çocuk gibi hissediyorum kendimi günlerdir. Sanki biri yanlışlıkla hızla itse, çarpsa iyice havalanıp uçucağım tutamayıp kendimi..
  Nasıl bir rahatlıktır bu.. Hep aradığım şey kesinlikle bu hismiş işte.. Neredeyse 2 senedir hep bu stres varmış benim üstümde.En çok da şu son 5-6 ay..Şuan eskiden canımı sıkan minik minik şeyler asla canımı sıkamıyor.İnsanın canını sıkan bir durum varsa,diğer her küçük negatif etken ona dünyanın en kötü durumu gibi görünüyormuş,şimdi anlıyorum..

  Minik bir defterim var,lastikli mastikli,oldum olası yapmam gereken önemli şeyleri yazıveririm unutmiyim diye. Şimdi o deftere yapmak istediğim şeyleri,yapmak zorunda olduğum değil,istediğim şeyleri yazıyorum.. İspanyolca kursuna yazılacağım Ankara'ya dönünce. Hala sevmiyorum tabi ki ama şuan Ankara bana o kadar da lanet gelmiyor.Diğer yandan ingilizceye de giderim belki adam akıllı geliştirmek için..Gelecek planlarım var artık benim..Hem de düşündüğümde yüzümü gülümseten planlarım. O kadar bunalmışım ki geçmişte,o kadar güçsüz hissetmişim ki, nette ağlaya ağlaya en kolay intihar yöntemini aradığım günler aklıma gelince şimdi sadece yüzüme garip bi gülümseme oturuyor. Kendime kızmıyorum da o günler için,ne kadar salakça olursa olsun,o dönem o psikoloji insana onları düşündürtüyor. En azından bana onları düşündürtmüş..
  Düşündüm uzun uzun,annemlere bile açıkladım,kpss mpss kursuna gitmeyeceğim kesinlikle,asla istemiyorum memur olmak..İstediğim hayat bu değil. Sadece insanlar ''o zaman niye okudu bu kız bu bölümü?'' demesinler diye istemediğim bir hayatı yaşayamam ömür boyu. Her gün işe istemeye istemeye gidersem zaten 2-3 sene sonra pilim biter benim. Kendimi tanıyorum,rahatıma düşkün bir insanım,zevk alacağım işi bulamazsam o iş asla uzun ömürlü olmaz,sonum ev kızı olmak olur..Memuriyet asla düşünmediğim için de artık ''acaba kılık kıyafet kurallarına uygun olmazsam sıkıntı yaşar mıyım?'' korkusu da bitti,bu demek oluyor ki tamamen ne istediğimden emin olduğumda dövme yaptırabilirim. Bir kere yaptırınca devamı geliyor derler,belki bir sürü dövmem olur sonunda,belli mi olur :)
  Artık fark ediyorum ki, bu hayatta kötü anlar da var.. Bu anlar çok uzun da sürebilir. Belki yıllarca sürüp an olmaktan da çıkabilir. Ama eninde sonunda bir çıkış anı da var. Bir çeşit aydınlanma,rahatlama eninde sonunda var. Eskiden deseler inanmazdım ama gerçekten var. Ne kadar uzun sürerse sürsün,sonunda yaşamaya değer bir hayat var. Ve bunun farkında olabildiği anlarda insan,tamamen kendi mutluluğuna,hayatta nasıl huzuru bulabileceğine bakmalı..Çünkü hayat dediğimiz şey sadece bunun için var..