Sanmıştım ki..

   Eğildim... Tüm yalanlar dolanlara eğildim eğilebildiğimce..Üstüme bindikçe hepsi iyice eğildim.. Yere yaklaştım iyice hepsinin ağırlığı üstüme bindikçe..Yıkılmamak için yere koydum ellerimi. Hepsi bindi üstüme tek tek...
 
   Sonunda düştüm yere.. Hayatın tüm acımasızlığı,tüm gerçekliği bindi iyice üstüme..Sonra içimdeki acı daha da büyüdü. Hissedemez oldum üstümdeki baskıyı. Sadece içim yandı.. Öyle bi yanma ki,sanki hiç geçmeyecekmiş gibi. Hep sürecekmiş gibi.. Ağladım yerde içim yana yana.. Çaresiz kaldığında herkes göğe ellerini açarken, ben yere koydum avuçlarımı. Yerden kuvvet alır gibi öylece durdum..İçim yanarken ellerimin üstündeki ıslaklığı hissettim.
 
    İyice yaklaştım yere sonunda..Yüzümü dayadım yere. Islanan toprağın kokusunu çektim burnuma..Giden olmadım ben hiç. Hep orda, aynı yerde durdum herkes giderken. Hep gidenlerin ardından baktım aynı yerde.. Nasıl gittiklerini izledim.. Rahat adımlarla,arkalarına bakmadan ilerleyişlerini izledim hep.. Tek söz söylemeden izledim ben hep olduğum yerde..
 
   Her gidenin ardından uzun uzun ayak izlerine baktım. Her ize hatıralar yükledim.. Onları düşündüm sessizce.. Zamanla izler yok olduğunda yeni umutlara ulaştım..
 
   Artık kalkamaz oldum o düştüğüm yerden.. Hep iki büklüm bekledim yenilerini.. Sandım ki birgün biri görür beni.. Gerçek beni.. Üstümden değil, olduğum yerden bakar bana..
 
   Öyle sandım...

Geç kaldım..

...Ellerim güçsüz, bileklerim ince 
   Tutamam ki kolundan, kaçırayım sinsice 
   Gözlerim görmez, kulaklarım duymaz 
   Ağzım laf yapmaz iken nerden hak ettim seni ...

Düzen

   Bazen bazı şeyler öylesine bi düzen içinde devam ediyo ki,sen kendini herşeyin dışında buluveriyosun.. Noluyo ya diyene kadar zaten akıp gitmiş oluyo herşey..Öyle dışarıdan bakıveriyosun herşeye. Senin gördüklerini başkaları görmüyo, onun gördüklerini de sen görmüyosun. Böyle bi düzenin içine sokmuşlar bizi. Öyle sürüp gidiyo sanki hayat.. Herşeye geç kalmış gibi hissediyosun kendini bi anda. Sanki zamanın gerisinde kalmışsın gibi. Herşey çoktan tükenmiş gibi. Yaşaman gerekenler çoktan geçmiş gitmiş gibi.. Ben şimdi ne yaşamalıyım der gibi kalıyosun ortada..
   Hep bi bahanesi var insanın hayatta yapamadıkları için.. Şu olsun bu bitsin diye. Ama bu hep böyle. Bitmesi gerekenler bitse de aynı durum. Beklentilerini de hep aşağıda tutmalısın ki mutsuz olma. Bu hayatın kuralı bu. Az şey bekle ki mutlu olasın,yoksa hayal kırıklığına uğrarsın. Çok şey beklediğinde hem hayal kırıklığı yaşarsın hem de millet bi tarafıyla güler sana hayalperest olduğun için.
   Çoğu şey için çok geç.. Geç kalmak yani çoğu şeye.. Öyle hissetmek..Çoğu şey de zaten imkansız. Ne kendi cesaretin var,ne de cesaret verecek her hangi bir durum..Pek çok şey için geç.. Baya baya geç hem de.. Öyle pişmanlıklar var ki insanın içinde bazen, o içimdeki hissi sanki koparıp atabilse rahatlayabilicek.. o zaman kurtulucak,hafiflicek..
   Öyle işte..