16 Mart 2013 Cumartesi

Sanmıştım ki..

   Eğildim... Tüm yalanlar dolanlara eğildim eğilebildiğimce..Üstüme bindikçe hepsi iyice eğildim.. Yere yaklaştım iyice hepsinin ağırlığı üstüme bindikçe..Yıkılmamak için yere koydum ellerimi. Hepsi bindi üstüme tek tek...
 
   Sonunda düştüm yere.. Hayatın tüm acımasızlığı,tüm gerçekliği bindi iyice üstüme..Sonra içimdeki acı daha da büyüdü. Hissedemez oldum üstümdeki baskıyı. Sadece içim yandı.. Öyle bi yanma ki,sanki hiç geçmeyecekmiş gibi. Hep sürecekmiş gibi.. Ağladım yerde içim yana yana.. Çaresiz kaldığında herkes göğe ellerini açarken, ben yere koydum avuçlarımı. Yerden kuvvet alır gibi öylece durdum..İçim yanarken ellerimin üstündeki ıslaklığı hissettim.
 
    İyice yaklaştım yere sonunda..Yüzümü dayadım yere. Islanan toprağın kokusunu çektim burnuma..Giden olmadım ben hiç. Hep orda, aynı yerde durdum herkes giderken. Hep gidenlerin ardından baktım aynı yerde.. Nasıl gittiklerini izledim.. Rahat adımlarla,arkalarına bakmadan ilerleyişlerini izledim hep.. Tek söz söylemeden izledim ben hep olduğum yerde..
 
   Her gidenin ardından uzun uzun ayak izlerine baktım. Her ize hatıralar yükledim.. Onları düşündüm sessizce.. Zamanla izler yok olduğunda yeni umutlara ulaştım..
 
   Artık kalkamaz oldum o düştüğüm yerden.. Hep iki büklüm bekledim yenilerini.. Sandım ki birgün biri görür beni.. Gerçek beni.. Üstümden değil, olduğum yerden bakar bana..
 
   Öyle sandım...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder